سهراب منصوری
05-25-2021, 12:50
معاملات آپشن توافقی هستند که به معامله گر حق خرید یا فروش دارایی را با قیمت از پیش تعیین شده، چه قبل یا در تاریخ معین می*دهد. اگرچه به نظر می*رسد که این قراردادها شبیه قراردادهای فیوچر باشند اما معامله گرانی که از معاملات آپشن استفاده می*کنند موظف به تسویه حساب موقعیت خود نیستند.
معاملات آپشن، معاملات مشتقه ای هستند که می*توانند براساس طیف وسیعی از دارایی***های اساسی، از جمله سهام و ارزهای دیجیتال ساخته شوند. این قراردادها همچنین ممکن است از شاخص***های مالی حاصل شوند. به طور معمول، معاملات آپشن برای پوشش ریسک در موقعیت***های موجود و معاملات سوداگرانه استفاده می*شود.
معاملات آپشن چگونه کار میکنند؟
دو نوع آپشن اصلی وجود دارد که با عنوان اختیار فروش (Put) و اختیار خرید (Call) شناخته می*شوند. آپشن اختیار خرید به صاحبان قرارداد حق خرید دارایی اساسی را می*دهند، در حالی که آپشن اختیار فروش حق فروش را به آنها اعطا می*کنند. به همین ترتیب، معامله گران معمولاً وقتی انتظار دارند قیمت دارایی اصلی افزایش یابد، از اختیار خرید استفاده می*کنند و وقتی انتظار دارند قیمت کاهش یابد، از اختیار فروش استفاده می*کنند. آنها همچنین ممکن است جداگانه از اختیار خرید و فروش استفاده کنند یا حتی ترکیبی از این دو نوع را استفاده کنند تا موافق یا مخالف نوسان بازار شرط بندی کنند. معاملات آپشن شامل حداقل چهار مولفه هستند: اندازه، تاریخ انقضا، قیمت انجام گزینه و حق بیمه. اندازه سفارش به تعداد قراردادهایی که باید معامله شوند اشاره دارد. تاریخ انقضا، تاریخی است که پس از آن معامله گر دیگر نمی*تواند از معامله آپشن استفاده کند. قیمت انجام گزینه، قیمتی است که در آن دارایی خریداری یا فروخته می*شود. معامله گر با اختیار خود دارایی را می*خرد یا می*فروشد. حق بیمه قیمت معاملات قرارداد اختیارات است. حق بیمه مبلغی را نشان می*دهد که یک سرمایه گذار برای بدست آوردن قدرت انتخاب باید بپردازد. بنابراین خریداران با توجه به ارزش حق بیمه، که دائماً در حال تغییر است، با نزدیک شدن تاریخ انقضا، از فروشندگان قرارداد می*گیرند. اساساً اگر قیمت انجام گزینه کمتر از قیمت بازار باشد، معامله گر می*تواند دارایی اساسی را با تخفیف خریداری کند و پس از درج حق بیمه در معادله، ممکن است قرارداد را برای سودآوری انتخاب کنند. اما اگر قیمت انجام گزینه بالاتر از قیمت بازار باشد، دارنده دلیلی برای استفاده از آپشن***های خود ندارد و قرارداد بی فایده تلقی می*شود. هنگامی*که قرارداد اعمال نمی*شود، خریدار فقط حق بیمه پرداخت شده را هنگام ورود به موقعیت از دست می*دهد. توجه به این نکته مهم است که اگرچه معامله گران بین اختیار خرید یا اختیار فروش یکی را انتخاب کنند، اما فروشندگان به تصمیم معامله گران وابسته هستند. بنابراین اگر یک معامله گر تصمیم بگیرد که از اختیار خرید استفاده کند، فروشنده موظف است دارایی اساسی را بفروشد. به همین ترتیب، اگر معامله گر تصمیم بگیرد دارایی خود رابفروشند، فروشنده موظف است دارایی اساسی را از دارنده قرارداد خریداری کند. این بدان معنی است که فروشندگان بیشتر از معامله گران در معرض خطرات هستند. در حالی که ضرر و زیان معامله گران محدود به حق بیمه پرداختی برای قرارداد است اما ضرر فروشندگان بسته به قیمت بازار دارایی است و می*تواند ریسک بیشتری داشته باشد. برخی از قراردادها به معامله گران این حق را می*دهد که قبل از فرا رسیدن تاریخ انقضا معامله، در هر زمان که خواستند از اختیارات خود استفاده کنند. این قراردادها معمولاً به عنوان معاملات آپشن آمریکایی (American option contracts) شناخته می*شوند. در مقابل، معاملات آپشن اروپایی (European options contracts) فقط در زمان تاریخ انقضا قابل اجرا است. البته لازم به ذکر است که این تفاوت*ها هیچ ارتباطی با موقعیت جغرافیایی آنها ندارند.
آ
منیع : bitpars.com
معاملات آپشن، معاملات مشتقه ای هستند که می*توانند براساس طیف وسیعی از دارایی***های اساسی، از جمله سهام و ارزهای دیجیتال ساخته شوند. این قراردادها همچنین ممکن است از شاخص***های مالی حاصل شوند. به طور معمول، معاملات آپشن برای پوشش ریسک در موقعیت***های موجود و معاملات سوداگرانه استفاده می*شود.
معاملات آپشن چگونه کار میکنند؟
دو نوع آپشن اصلی وجود دارد که با عنوان اختیار فروش (Put) و اختیار خرید (Call) شناخته می*شوند. آپشن اختیار خرید به صاحبان قرارداد حق خرید دارایی اساسی را می*دهند، در حالی که آپشن اختیار فروش حق فروش را به آنها اعطا می*کنند. به همین ترتیب، معامله گران معمولاً وقتی انتظار دارند قیمت دارایی اصلی افزایش یابد، از اختیار خرید استفاده می*کنند و وقتی انتظار دارند قیمت کاهش یابد، از اختیار فروش استفاده می*کنند. آنها همچنین ممکن است جداگانه از اختیار خرید و فروش استفاده کنند یا حتی ترکیبی از این دو نوع را استفاده کنند تا موافق یا مخالف نوسان بازار شرط بندی کنند. معاملات آپشن شامل حداقل چهار مولفه هستند: اندازه، تاریخ انقضا، قیمت انجام گزینه و حق بیمه. اندازه سفارش به تعداد قراردادهایی که باید معامله شوند اشاره دارد. تاریخ انقضا، تاریخی است که پس از آن معامله گر دیگر نمی*تواند از معامله آپشن استفاده کند. قیمت انجام گزینه، قیمتی است که در آن دارایی خریداری یا فروخته می*شود. معامله گر با اختیار خود دارایی را می*خرد یا می*فروشد. حق بیمه قیمت معاملات قرارداد اختیارات است. حق بیمه مبلغی را نشان می*دهد که یک سرمایه گذار برای بدست آوردن قدرت انتخاب باید بپردازد. بنابراین خریداران با توجه به ارزش حق بیمه، که دائماً در حال تغییر است، با نزدیک شدن تاریخ انقضا، از فروشندگان قرارداد می*گیرند. اساساً اگر قیمت انجام گزینه کمتر از قیمت بازار باشد، معامله گر می*تواند دارایی اساسی را با تخفیف خریداری کند و پس از درج حق بیمه در معادله، ممکن است قرارداد را برای سودآوری انتخاب کنند. اما اگر قیمت انجام گزینه بالاتر از قیمت بازار باشد، دارنده دلیلی برای استفاده از آپشن***های خود ندارد و قرارداد بی فایده تلقی می*شود. هنگامی*که قرارداد اعمال نمی*شود، خریدار فقط حق بیمه پرداخت شده را هنگام ورود به موقعیت از دست می*دهد. توجه به این نکته مهم است که اگرچه معامله گران بین اختیار خرید یا اختیار فروش یکی را انتخاب کنند، اما فروشندگان به تصمیم معامله گران وابسته هستند. بنابراین اگر یک معامله گر تصمیم بگیرد که از اختیار خرید استفاده کند، فروشنده موظف است دارایی اساسی را بفروشد. به همین ترتیب، اگر معامله گر تصمیم بگیرد دارایی خود رابفروشند، فروشنده موظف است دارایی اساسی را از دارنده قرارداد خریداری کند. این بدان معنی است که فروشندگان بیشتر از معامله گران در معرض خطرات هستند. در حالی که ضرر و زیان معامله گران محدود به حق بیمه پرداختی برای قرارداد است اما ضرر فروشندگان بسته به قیمت بازار دارایی است و می*تواند ریسک بیشتری داشته باشد. برخی از قراردادها به معامله گران این حق را می*دهد که قبل از فرا رسیدن تاریخ انقضا معامله، در هر زمان که خواستند از اختیارات خود استفاده کنند. این قراردادها معمولاً به عنوان معاملات آپشن آمریکایی (American option contracts) شناخته می*شوند. در مقابل، معاملات آپشن اروپایی (European options contracts) فقط در زمان تاریخ انقضا قابل اجرا است. البته لازم به ذکر است که این تفاوت*ها هیچ ارتباطی با موقعیت جغرافیایی آنها ندارند.
آ
منیع : bitpars.com